Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

elegantiae N F

  • 1 Arbiter elegantiae

    Latin Quotes (Latin to English) > Arbiter elegantiae

  • 2 Arbiter Elegantiae

    m
    arbiter of good taste

    Deutsch-Englisches Wörterbuch > Arbiter Elegantiae

  • 3 arbiter

        arbiter trī, m    [ad + BA-, VA-], a spectator, beholder, hearer, eye-witness, witness: cedo quemvis arbitrum, T.: ab arbitris remoto loco: arbitris procul amotis, S.: arbitros eicit, L.—Poet.: locus maris arbiter, i. e. commanding, H.—In law, he who hears and decides a cause, an umpire, judge, arbiter: Me cepere arbitrum, T.: quis in hanc rem fuit arbiter?—A judge, arbitrator, umpire: inter Academiam et Zenonem: pugnae, H.: concordiae civium, mediator, L. — A governor, lord, ruler, master: armorum (Mars), O.: bibendi, H.: Hadriae, ruler, H.: elegantiae, Ta.
    * * *
    eye-witness, on-looker; umpire, judge, arbiter; overseer, lord; executor

    Latin-English dictionary > arbiter

  • 4 ēlegantia

        ēlegantia ae, f    [elegans], taste, propriety, finement, grace, elegance: Attica, T.: ludorum: verborum Latinorum: cum summā elegantiā vivere: conviviorum, Ta.
    * * *
    elegance; niceness; taste; politeness

    Latin-English dictionary > ēlegantia

  • 5 arbit|er

    m 1. (Npl arbitrzy a. arbitrowie) książk. (znawca) arbiter
    - arbiter dobrego smaku/mody an arbiter of good taste/fashion
    - arbiter w dziedzinie filmu an expert on film
    2. (Npl arbitrzy a. arbitrowie) książk. (rozjemca) mediator, arbiter
    - premier jest arbitrem w sporach między ministrami the Prime Minister is the final arbiter in ministerial disputes
    3. (Npl arbitrzy a. arbitrowie) Prawo arbitrator, mediator 4. (Npl arbitrzy) środ., Sport (piłkarski, ringowy) referee
    - □ arbiter elegantiarum książk. arbiter elegantiarum, arbiter elegantiae, arbiter of taste

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > arbit|er

  • 6 excolo

    1.
    ex-cŏlo, cŏlŭi, cultum, 3, v. a., to work carefully, to tend, cultivate.
    I.
    Lit. (very rare, and mostly post-Aug.):

    vineas,

    Plin. 14, 4, 5, § 48; cf. rura, Claud. ap. Eutr. 2, 196:

    victum hominum (boves),

    Plin. 8, 47, 72, § 187:

    lanas rudes,

    i. e. to spin fine, Ov. A. A. 2, 220.—
    B.
    Transf., in gen., to improve, polish, adorn, perfect:

    marmora, quibus solum, quibus parietes excolantur,

    Plin. Ep. 9, 39, 3; Plin. 35, 10, 37, § 118; cf.:

    praetoria xystis et nemoribus,

    Suet. Aug. 72:

    urbem adeo, ut jure sit gloriatus marmoream se relinquere,

    id. ib. 28:

    aedificium,

    Dig. 7, 1, 44:

    fructuarius excolere quod invenit potest, qualitate aedium non immutata,

    ib. 7, 1, 13, § 7:

    vagos resecare capillos Doctus et hirsutas excoluisse genas,

    Mart. 6, 52, 4:

    triumphum,

    Plin. 35, 11, 40, § 135:

    tumulum in tropaei modum,

    Flor. 4, 12:

    legionarii injecere flammae arma sua, quibus exculti funus celebrabant,

    Suet. Caes. 84.—
    II.
    Trop.
    A.
    To improve, ennoble, refine, perfect (the class. signif. of the word):

    nihil tam horridum, tam incultum, quod non splendescat oratione et tamquam excolatur, Cic. Parad. prooem. § 3: C. Tuditanus omni vita atque victu excultus atque expolitus,

    id. Brut. 25, 95; cf.:

    mansuefactus et excultus,

    id. Tusc. 1, 25, 62:

    ex agresti immanique vita exculti ad humanitatem et mitigati sumus,

    id. Leg. 2, 14, 36:

    excultus doctrinā,

    id. Tusc. 1, 2, 4; cf. id. ib. 4, 38, 84; Ov. Tr. 4, 10, 15:

    animos doctrina,

    Cic. Arch. 6, 12:

    ingenia disciplinā exculta,

    id. Or. 15, 48:

    aetas exculta,

    id. Rep. 2, 10:

    quibus rebus exculta hominum vita tantum distat a victu et cultu bestiarum,

    id. Off. 2, 4, 15:

    inventas aut qui vitam excoluere per artes,

    Verg. A. 6, 663:

    an victus hominum Atheniensium beneficio excoli potuit, oratio non potuit?

    Cic. Or. 9, 31; so,

    mores aut studia,

    Quint. 4 praef. §

    3: mores studiis,

    id. 12, 2, 1; 12, 3, 1; Gell. 13, 5, 2:

    orationem,

    Quint. 8, 3, 86; Tac. Or. 22:

    excultae cujusdam elegantiae,

    Quint. 6, 3, 20.—
    B.
    Of persons, to honor ( poet., and very rare, for the class. colere):

    deos,

    Phaedr. 4, 11, 10:

    aliquem,

    Ov. Pont. 1, 7, 59.
    2.
    ex-cōlo, āre, v. a., to strain out (post-class.):

    acetum,

    Pall. Jun. 8, 1:

    culicem,

    Vulg. Matt. 23, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > excolo

  • 7 facetus

    făcētus, a, um, adj. [root fa- of fari; Sanscr. bhā-, shine, appear; Gr. pha- in phêmi, phainô; strengthened făc, as in fax, facies], well-made, choice, elegant, fine.
    I.
    Lit. (very rare): nae illi sunt pedes faceti ac deliciis ingredienti molles, Brutus ap. Quint. 6, 3, 20:

    facetis victibus vivere,

    Plaut. Most. 1, 1, 43.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of behavior, fine, courteous, polite, gentle (very rare):

    vir facetus atque magnificus,

    Plaut. Most. 2, 2, 84:

    mulier commoda et faceta,

    Ter. Heaut. 3, 2, 11:

    ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta,

    Hor. Ep. 1, 6, 55:

    est qui (ambulet tunicis) subductis usque facetus,

    i. e. who thinks to be very fine, id. S. 1, 2, 26.—
    B.
    Of speech.
    * 1.
    Elegant, fine:

    molle atque facetum Vergilio annuerunt gaudentes rure Camenae,

    Hor. S. 1, 10, 44; cf.: decoris hanc et excultae cujusdam elegantiae appellationem ( faceti) puto, Quint. 6, 3, 20.—
    2.
    Merry, witty, jocose, humorous, facetious (the predominant signif. of the word).
    a.
    Of persons: dulcem et facetum festivique sermonis atque in omni sermone simulatorem, quem eirôna Graeci nominarunt, Socratem accepimus, Cic. Off. 1, 30, 108:

    elegantes, faceti,

    id. Brut. 16, 63:

    esse quamvis facetum atque salsum,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    in altercando cum aliquo aculeo et maledicto facetus,

    id. Brut. 47, 173:

    imitatores et narratores faceti,

    id. de Or. 2, 54, 219:

    etiam quodam loco facetus esse voluisti,

    id. Phil. 2, 8, 20:

    conviva joco mordente facetus,

    Juv. 9, 10 et saep.—
    b.
    Of inanim. and abstr. things:

    duplex omnino est jocandi genus: unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum, alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum,

    Cic. Off. 1, 29, 104:

    ironia faceta et elegans,

    id. Brut. 85, 292:

    faceta et urbana innumerabilia,

    id. de Or. 2, 56, 227:

    sermo,

    id. ib. 1, 8, 32:

    dictum,

    id. ib. 2, 54, 219:

    joci,

    Just. 39, 2.— Comp.: Quo facetior videare, Lucil. ap. Fest. s. v. REDARGUISSE, p. 273, 10 Müll. — Sup.:

    Aristophanes facetissimus poëta veteris comoediae,

    Cic. Leg. 2, 15, 37:

    argutiae facetissimi salis,

    Plin. 35, 10, 37, § 117.—Hence, adv.: făcēte,
    1.
    (Acc. to II. A.) Finely, properly, elegantly (anteclass.):

    hanc ego rem exorsus sum facete et callide,

    Plaut. Pers. 4, 1, 7; id. Mil. 1, 1, 39; id. Stich. 1, 3, 114:

    facete dictum,

    well said! good! id. Capt. 1, 2, 73; Ter. Eun. 2, 2, 57; 3, 1, 37.—
    2.
    (Acc. to II. B.) Wittily, pleasantly, humorously, facetiously (class.):

    numquam tam male est Siculis, quin aliquid facete et commode dicant,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:

    facete et urbane Stoicos ridere,

    id. Fin. 1, 11, 39:

    multa colligere ridicule ac facete,

    id. de Or. 1, 57, 243: praeclare et apposite et facete scripsit, Gell. 2, 23, 11:

    (Cicero) plura quam quisquam dixit facete,

    Quint. 6, 3, 4.— Comp.:

    nos ab isto nebulone facetius eludimur,

    Cic. Rosc. Am. 44, 128:

    disputare,

    id. de Or. 2, 54, 217.— Sup.:

    noster hic facetissime tres de jure civili libellos tribus legendos dedit,

    Cic. de Or. 2, 55, 223:

    dicere,

    Plin. Ep. 1, 9 fin.:

    ludere,

    id. ib. 9, 22, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > facetus

  • 8 laudator

    laudātor, ōris, m. [id.], a praiser; a eulogizer, panegyrist (class.).
    I.
    In gen.:

    integritatis et elegantiae,

    Cic. Att. 6, 2, 8:

    auctores et laudatores voluptatis,

    id. Sest. 10, 23:

    rerum mearum gestarum laudatores,

    id. Red. in Sen. 6, 16:

    temporis acti,

    Hor. A. P. 173:

    derisor vero plus laudatore movetur,

    id. ib. 433:

    formae,

    Ov. H. 21, 33:

    tuus,

    Cic. Fin. 1, 41, 90.—
    II.
    In partic.
    A.
    In a court of justice, one who bears favorable testimony to the character of the accused, a eulogizer, panegyrist:

    excitabo laudatores, quos ad hoc judicium... deprecatores hujus periculi missos videtis,

    Cic. Balb. 18, 41; id. Verr. 2, 5, 22, § 57.—
    B.
    One who pronounces a funeral oration, Liv. 2, 47; Plin. Ep. 2, 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > laudator

См. также в других словарях:

  • Arbiter elegantiae — Картина Маковского «Смерть Петрония»  arbiter elegantiae времён Нерона Arbiter elegantiae (arbiter elegantiarum)  латинское крылатое выражение. Дословно переводится к …   Википедия

  • Arbiter Elegantiae —   Als Arbiter Elegantiae oder Elegantiarum (in wörtlicher Übersetzung »Schiedsrichter der Feinheit bzw. Feinheiten«) bezeichnet man in gehobener Sprache jemanden, der ein sicheres Urteil in Fragen des guten Geschmacks, des Lebensstils besitzt und …   Universal-Lexikon

  • arbiter elegantiae — /ahrdd bi terdd ay le gahn tee uy /; Eng. /ahr bi teuhr el euh gan shee ee /, Latin. a judge of elegance or matters of taste. Also, arbiter elegantiarum /ahrdd bi terdd ay le gahn tee ah rddoom/; Eng. /ahr bi teuhr el euh gan shee air euhm/. * *… …   Universalium

  • arbiter elegantiae — ar′biter e•le•gan′ti•ae [[t]ˌɛl əˈgæn ʃiˌi[/t]] also arbiter e•le•gan•ti•a•rum [[t]ˌɛl əˌgæn ʃiˈɛər əm[/t]] n. fot a judge of elegance or matters of taste • Etymology: 1810–20; < L …   From formal English to slang

  • arbiter elegantiae — …   Useful english dictionary

  • VALLA (L.) — En ces temps de faveur renouvelée pour le nominalisme et la critique des universaux, il est bon d’aller demander à Lorenzo Valla, un maître de l’humanisme italien, comment la culture de la péninsule est parvenue, dès la première moitié du XVe… …   Encyclopédie Universelle

  • Titus Petronius — Titus Petronius, genannt Arbiter (* um 14; † 66 in Cumae), auch bekannt unter den wohl unzutreffenden Namen Gaius Petronius, Gaius Petronius Arbiter oder Publius Petronius Niger, deutsch mitunter auch Petron, war ein römischer Senator und der… …   Deutsch Wikipedia

  • Петроний — С именем П. Арбитра (Petronius Arbiter) до нас дошло от первого века Римской империи в отрывочном виде сочинение под заглавием, которое в рукописях обозначается различно, но в изданиях и у историков римской литературы всего чаще встречается в… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Gaius Petronius Arbiter — Titus Petronius, genannt Arbiter (* um 14; † 66 n. Chr.), auch bekannt unter den wohl unzutreffenden Namen Gaius Petronius, Gaius Petronius Arbiter oder Publius Petronius Niger, deutsch mitunter auch Petron, war ein römischer Senator und der… …   Deutsch Wikipedia

  • Jacob Montanus — Jakob Montanus (* um 1460 in Gernsbach; † um 1534 in Herford) war ein evangelischer Theologe, Humanist und Reformator. Leben Montanus (vermutlich Berg) stammte aus der Diözese Speyer und wurde daher auch Spirensis oder einfach Spyr genannt. Er… …   Deutsch Wikipedia

  • Petron — Titus Petronius, genannt Arbiter (* um 14; † 66 n. Chr.), auch bekannt unter den wohl unzutreffenden Namen Gaius Petronius, Gaius Petronius Arbiter oder Publius Petronius Niger, deutsch mitunter auch Petron, war ein römischer Senator und der… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»